MĄDRA BABCIA radzi #11: Granice – stawiać czy nie?
Foto: Pixabay
Babcia, jaka jest, każdy widzi: ciepła, dobra, wyrozumiała... czasem aż za bardzo! Wszyscy wokół trąbią o konsekwencji, zasadach i stawianiu granic. Że niby to jest dobre dla wszystkich: dla babć, dla rodziców, a przede wszystkim dla dzieci. Tylko jak być konsekwentnym, gdy maluchy tak ładnie proszą?
Najsłynniejsza babcia Internetu, czyli Beata Borucka, podpowie naszej Czytelniczce, jak odmawiać wnukom. Oraz kiedy i czy w ogóle należy to robić!
Jestem babcią 4-letniego Michasia i 7-letniej Nastki. Uwielbiam moje wnuki, pozwalam im wchodzić sobie na głowę, nie jestem wobec nich w ogóle konsekwentna. Po wielu rozmowach z synem i synową wiem już, że nie powinnam tak postępować, choć do tej pory wydawało mi się, że taka właśnie powinna być babcia. Ale to rzeczywiście psuje dzieci, a na pewno moje relacje z nimi. Tylko jak mam się nauczyć tej konsekwencji? Jak odmawiać, jak nie reagować na ich proszące minki? To są małe spryciule, oni już wiedzą, jak mnie podejść, żeby postawić na swoim! Jak mam być twardsza?
Maria
Bądźmy twarde i... miękkie!
Ostatnie doniesienia psychologii rozwojowej wykazują, że konsekwencja i twardość są mocno przereklamowane! Jesteś więc nie tylko ciepłą, ale też bardzo nowoczesną babcią. Ważne jest, by zachować rozsądek i jasno określić, w jakich obszarach możemy ustąpić.
Proponuję posłużyć się osią decyzyjną, która zaczyna się od stwierdzenia „Po moim trupie!”, a kończy: „A, dobra tam!”. Dla mnie to najlepszy sposób na nauczenie się zdroworozsądkowej konsekwencji.
Foto: Pixabay
Jak to działa? Im pomysły dzieci są groźniejsze dla życia czy zdrowia, tym bardziej powinnyśmy być nieustępliwe. Maluch chce jechać w foteliku samochodowym bez zapiętych pasów? Po moim trupie! Choćbyśmy się mieli o to pokłócić, nie ustępujemy i nie ruszamy, dopóki pasy nie będą zapięte.
» A co w sytuacji, gdy wnuczka się stroi, a jej mama jest z tego dumna? Przeczytaj, co Mądra Babcia sądzi o przekłuwaniu uszu i malowaniu paznokci małych dzieci!
Z kolei gdy występek malucha jest mniej problematyczny, możemy sobie pozwolić na rozluźnienie stanowczości. Pozwalajmy zatem od czasu do czasu na małe przyjemności i przymykajmy oko na drobniejsze "przestępstwa". Ostatecznie przecież możemy na nie machnąć ręką, mrucząc pod nosem: "A, dobra tam!".
Pamiętajmy jednak, żeby o wszystkich, nawet małych odstępstwach od zasad zawsze mówić rodzicom naszych wnuków. O tym, a także o praktycznym zastosowaniu mojej osi czasu "Po moim trupie!" - "A, dobra tam!" piszę szerzej w mojej książce "Mądra Babcia", do lektury której serdecznie zachęcam.
